Zoete gesuikerde, met een hoek af of rauw en onbespoten,...luisterfluisterspinsels.
Ze liggen voor het grijpen, je kan ze zomaar plukken...
Mijn hoofd zegt: Allez Marijke, breng nu toch online vertellingen.
Mijn hart zegt: Marijke, volg dat kronkelend pad naar binnen. Sssht...stil. Nog trager.
Dus ik geef me over en zak dieper en dieper in de warme omhulling van Moeder Aarde.
Ik laaf mij aan de bron in de tuin van Vrouw Holle, ontdoe me van mijn oude huid
en trek mijn nieuw kleed aan zoals in de ontroerende Selkie-verhalen,
ik rust uit tussen de wortels van de wijze Yggdrasil, ontrafel en
spin de draden van oeroude verhalen die vragen: Waar kom je vandaan en waar ga je heen?
Sprookjes vertellen over die weg naar binnen.
Brengen jou thuis.
Home is where my heart is.
Tot sprookjes!