Elke dag lees ik één verhaal voor uit het boek Vrolijk Kerstfeest lief Kerstkind, van Sigrid Heuck. 
Wil je er geen enkel missen? Volg elk verhaal op mijn facebookpagina of op de homepagina van deze website. 
​

Elke dag lees ik voor uit het boek Vrolijk Kerstfeest, lief Kerstkind. 24 verhalen over de kleine engel die iedereen uitnodigt voor het verjaarddagsfeest van het kerstkind! Wil jij er ook bij zijn? Je kan het dagelijks volgen op mijn facebookpagina

Ben je taalbegeleider, leerkracht NT2, basiseducatie, sta je voor de OKANklas,..?
Neem een abonnement voor 1 maand en ontvang een tweede maand gratis. Twee maand lang kan je genieten van meer dan 12 verhalen. Verhalen van de wijze Hodja uit het Oosten, verhalen van  1001 Nacht, Antwerpse sagen, en veel meer...
Bij deze verhalen ontvang je suggesties en vragen om met de verhalen in de les aan de slag te gaan.
​Dit worden boeiende gesprekken! 
​

Trots ben ik. 
In deze zotte periode waarin er weinig vertelvoorstellingen gespeeld worden, broedde ik op een nieuwe website met videoverhalen. Het Rijk van Verbeelding mag uitgroeien tot een inspiratieplek voor mezelf en alle bezoekers. De website van De Vertelster en van Raaf, het luisterboek zullen binnenkort ook een nestje vinden in het Grote Rijk van Verbeelding. 

Je kan jezelf abonneren op videoverhalen, nu we elkaar niet live kunnen ontmoeten. Je kan eens proeven van wat een vertelling, een verhaal met je doet. Hoe je het kan inzetten voor de klas, voor een groep die Nederlands wil leren. Want momenteel heb ik een aanbod uitgewerkt gericht op anderstaligen die Nederlands willen leren. Er is geen leukere manier om Nederlands te leren dan via verhalen. Toch? Verhalen delen en vertellen is een hele beleving die verbondenheid teweeg brengt, waarbij je jezelf in de ander herkent waardoor het ieders emphatisch vermogen boost. Deel het gerust met iedereen die je kent die cursisten of studenten begeleidt die Nederlands onder de knie willen krijgen.

Wil je nu al even weg zijn van de wereld? Neem dan een kijkje bij de Verhalenbron of de Droomvlucht of de Wondertuin. 
tot gauw! 

Wie ben ik en waarom vertel ik verhalen? 
Het zijn mijn kinderen die mij meer dan 15 jaar geleden opnieuw de magie en verwondering van het leven toonden. Alsof ik iets was kwijt geraakt onderweg en weer terug had gevonden. Kinderen reizen moeiteloos van de ene wereld in de andere. En zo werd mijn Eftelinggevoel weer wakker, alsof ik uit een lange Doornroosjesslaap kwam.

Poort naar de Andere Wereld
Poort naar de Andere WereldIn de magische verhalen ontdekten we samen kristallen en gouden schatten diep verborgen in de aarde, vlogen we met draken over en door holle wegen, luisterden we naar toverwoorden in het ritselen van de boomblaadjes en hoorden we de roep van elfen en natuurwezens om ons opnieuw te verbinden met de natuur en de aarde. Zo vond ik de poort naar de Andere Wereld terug.
‘Marijke, jij hebt zo een warme radiostem en jij bent zo expressief. Waarom vertel jij zelf geen verhalen?’
Ik voelde de roep van verhalenverteller en even later ontstond vzw De Sprookjespoort. Het groeide al snel uit tot De VertelSter van 1001 Verhalen.  Als schatbewaarder van oude wijsheid en verhalen voel ik mij een echte Koningin van Het Rijk van Verbeelding.

Verhalen als spiegel
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik jaarlijks zo een 250 voorstellingen kan spelen. Op school of kinderopvang, in de bib of museum, in het WZC of voor verenigingen, in het park of in de huiskamer, op vertelfestivals… Dat ik mag ervaren hoe verhalen kunnen verbinden, inzicht geven, tot rust brengen, een spiegel voorhouden,…Dit ontroert mij geregeld en maakt mij intens gelukkig.
Sprookjes, sagen en legenden, volksverhalen uit de streek,… ik vertel ze allemaal met een sprekende mimiek, een lach, een knipoog en altijd met schwung zonder de essentie uit het oog te verliezen.
Na een voorstelling NT2 zei een luisteraar: ‘Marijke, jij bént fantasie’.
Heerlijk toch?

Eerste kinderboek met hoorspel
In samenwerking met Maartje Coolen verscheen mijn eerste kinderboek ‘Raaf, een gevleugeld luister- en doeboek’. 
Jaren geleden kwam het verhaal van Raaf zomaar aanwaaien. Na de vertellingen kwamen ouders of leerkrachten vragen waar ze dat verhaal of boek konden vinden. En kijk. Nu is het er. Als verteller vond ik wel dat er een hoorspel bij hoorde. Met Maartje klikte het meteen en zij maakte er een prachtig geïllustreerd doeboek van met uitdagende creatieve opdrachten.
Een verhaal over vriendschap met een mooie uitnodigende boodschap:
​ ‘Als je gelooft in jezelf, is alles mogelijk en maak je de wereld van jouw dromen waar!’

​Dat ik voor een écht groepje kinderen mocht vertellen. In levende lijve!
Wat een verademing, wat een flow.
Ze waren met 8 tussen 5 en 7 jaar. Guitige ogen. Nieuwsgierig naar wat we gingen beleven. De deuren en ramen van de bib in Jette bleven open. Maar de wind liet van zich horen en bonkte voortdurend tegen de stoel in de deuropening. Zou de wind ook willen komen vertellen? Misschien wel, dachten de kinderen. Hij mag wel meeluisteren, maar ze vinden dat hij bij de deur moet blijven. Mijn zeteltje kraakt en schuurt bij ‘Er was eens…’ Nu wil ook mijn zeteltje een verhaal vertellen, zeg ik. We luisteren even naar zijn gekraak en gepiep en laten hem uitspreken waarna ik het toch maar aan de kant zet.
Onze verbeelding is gewekt. Het samenspel is begonnen. Nog voor we aan het verhaal beginnen hebben we al een heel verhaal achter de rug. Daarna rollebollen de kinderen op en over de banken, schuifelen over de zachte tapijtvloer, vullen mijn rijmzinnen aan en zingen mee, zij missen geen woord van de sprookjes.
De tranen biggelen over mijn wangen als zij na afloop naar hun ouders huppelen. Wat een geschenk dat we ons met dit groepje helemaal konden overgeven aan de magie van het moment. Wat een vertrouwen bij deze kinderen!
Dank je wel aan het fijne team van bib Jette! 

En toen kwam dat jongetje naar me. Stan, net geen drie jaar. Met een patatje in zijn hand.
'O, dat is er één met een snede in', zeg ik, 'gooi die maar in de bak van de slechte patatten.
En die andere? Ja dat is een mooie, gooi die maar in deze bak.'
Met een 20-tal mensen waaronder kleine Stan waren we vorig weekend op het veld aardappelen aan het oogsten.
Een zalige zomeravond.
Het deed deugd om nog eens samen te kunnen zijn met een groep gelijkgestemde zielen na de lockdown.
Want ik mis het samenwerken met mensen, in interactie gaan met het publiek, brainstormen, die circulerende energie voelen en hoe je mee kan gaan in een flow die wordt opgewekt of uitgedaagd wordt als je het niet eens bent.
Ik zit teveel in mijn hoofd de laatste tijd.
Soms lijkt alles te verstarren of wordt hierboven alles pap omdat er gewoon geen beweging is.
Schaarse plannen of ideeën geraken niet op papier of pc aan de schrijftafel.
Ze groeien niet, worden niet gekneed. Dat frustreert mij soms.
Er is zeker wel een stemmetje dat zegt dat alles goed komt en dat er op dit moment niet veel te kneden valt.
‘Laat het even rusten. Het zal nog in vormen gegoten worden die je nu niet kan bedenken’. Zucht. Overgave. Niet makkelijk.
En dan is er zo een Stan, met fonkeloogjes, die mij met één speelse oogopslag in een andere stemming brengt.
Van mijn hoofd naar mijn hart als hij naar mij kijkt om zijn schone zelfgeraapte aardappel te tonen met zijn kleine handjes.  
Zo puur. Zo in het nu.
Het flitst me terug naar mijn sprookjesvertellingen op kinderfeestjes. Een groepje kleuters? Dat is één bad van overgave.
De laatste jaren speel ik meer voorstellingen voor volwassenen maar wat heb ik nu een zin om mij opnieuw te laten onderdompelen in de verbeelding van kinderen.
Dan lijkt het leven weer even zoveel eenvoudiger.
Mijn hoofd kan toch alles zo complex maken.
Samen sprookjes beleven op een kinderfeestje, de kinderen aan het woord laten en samen lachen...veel lachen...
De goesting is er!

Stuur me gerust een berichtje als je jouw kinderen, metekindje of kleinkind een magische verjaardag kado wil doen.
​Want zeg, ....je kent dat verhaal toch wel van die pannenkoek die uit de pan sprong?